Column: Guus Bauer – Happy family (5)
Happy family V In het ziekenhuis, in afwachting van de resultaten van de foto’s van knie, enkel en schouderpartij en de uitslag van de verschillende testen kwam een versje op. (meer…)
View ArticleFilmpje: Theo Jansen en Tim de Mey bij VPRO Boeken
Wim Brands praatte met Tim de Mey over Het voordeel van de twijfel en met Theo Jansen over Strandbeest. (meer…)
View ArticleRecensie: Ida Simons – In memoriam Mizzi
De tevergeefsheid van de glimlach Drie jaar voor haar onlangs door velen herontdekte roman Een dwaze maagd publiceerde Ida Simons in 1956 twee novellen. Het sterk autobiografische In memoriam Mizzi is...
View ArticleRecensie: Jonathan Coe – De afschuwelijke eenzaamheid van Maxwell Sim
De ultieme loser Stel je voor dat het enige contact dat je nog hebt in de wereld de vrouwelijke stem van het navigatiesysteem in je auto is, dan ben je net zo op jezelf aangewezen als de hoofdpersoon...
View ArticleClik here to view.
Reportage: International Literature Festival Utrecht 2016 zocht het experiment
Over een krappe twee jaar wordt het Postkantoor aan het Neude in Utrecht verbouwd tot Centrale Bibliotheek, maar evenals verleden jaar kunnen literatuurliefhebbers er nu al terecht. Het gebouw dat...
View ArticleClik here to view.
Recensie: Jonathan Coe – Nummer 11
Anti-neoliberale roman Reikhalzend heb ik uitgekeken naar de nieuwe en elfde roman van Jonathan Coe. Na een mager niemendalletje – en de eerste Nederlandse vertaling – De dwergen van de dood (1990)...
View ArticleClik here to view.
Interview: Jonathan Coe over Nummer 11
‘Laat de lezer maar uitmaken wat echt is’ De Britse schrijver Jonathan Coe (1961) schreef vele succesvolle romans waaronder Het moordende testament, De Rotters Club en Expo 58. Voor zijn biografie over...
View ArticleRecensie: Jonathan Coe – De afschuwelijke eenzaamheid van Maxwell Sim
De ultieme loser Stel je voor dat het enige contact dat je nog hebt in de wereld de vrouwelijke stem van het navigatiesysteem in je auto is, dan ben je net zo op jezelf aangewezen als de hoofdpersoon...
View ArticleClik here to view.
Reportage: International Literature Festival Utrecht 2016 zocht het experiment
Over een krappe twee jaar wordt het Postkantoor aan het Neude in Utrecht verbouwd tot Centrale Bibliotheek, maar evenals verleden jaar kunnen literatuurliefhebbers er nu al terecht. Het gebouw dat...
View ArticleClik here to view.
Recensie: Jonathan Coe – Nummer 11
Anti-neoliberale roman Reikhalzend heb ik uitgekeken naar de nieuwe en elfde roman van Jonathan Coe. Na een mager niemendalletje – en de eerste Nederlandse vertaling – De dwergen van de dood (1990)...
View ArticleClik here to view.
Interview: Jonathan Coe over Nummer 11
‘Laat de lezer maar uitmaken wat echt is’ De Britse schrijver Jonathan Coe (1961) schreef vele succesvolle romans waaronder Het moordende testament, De Rotters Club en Expo 58. Voor zijn biografie over...
View ArticleClik here to view.
Recensie: Hoe de brexit een rol speelt in de recente romans van John...
De brexit is wél goed… voor de literatuur Het rommelt aan de andere kant van de Noordzee. En niet zo weinig ook! Uit voor ons, eenvoudige vastelanders, ondoorgrondelijke en nauwelijks rationele...
View ArticleNieuws: Jonathan Coe wint Costa Novel Award met Middle England
Met de actuele Brexitroman Middle England heeft Jonathan Coe gisteren de Costa Novel Award gewonnen. Hij krijgt daarvoor 5.000 Britse ponden. Bij de Costa Prize gaat het eerst over winnaar in allerlei...
View ArticleClik here to view.
Recensie: Jonathan Coe – Meneer Wilder en ik
De nadagen van de grote cineast In een flink deel van zijn inmiddels omvangrijke oeuvre beschrijft Jonathan Coe gemeenschappen en families, hun rol in de samenleving en de onvermijdelijke botsing...
View ArticleClik here to view.
Recensie: Jonathan Coe – Bournville
Chroniqueur par excellence Het werk van Jonathan Coe is imposant en wellicht is hij te beschouwen als de Jonathan Franzen van het Verenigd Koninkrijk. Hij is bij uitstek de chroniqueur van het...
View ArticleClik here to view.
Recensie: Jonathan Coe – Het huis van de slaap
Deze recensie verscheen voor het eerst in 1997. Een fantastische soap vol cliffhangers Je hebt mensen, ik ben er één van, die niet naar series op televisie kunnen kijken. Zit je net lekker in het...
View Article